7am Arivu!!!!!

Saw 7am arivu ! 

These are the thoughts that flow in me when i think about the movie! 

Many people advised me not to see the movie, suththa bore, vendaamnu sonnaanga! still something in me made me see it! And I was right. I liked it, with the flaws! May be its not suited for all types of people. Of course, each has a different expectation while going to watch any movie. 

Now let me share my views ... 

The first glaring flaw was that of the songs which were inserted for commercial purpose. Totally unnecessary yamma yamma kaadhal ponnamma and munn andhi charal nee songs.. nice when heard separately, though!

Shruthihaasan suriya-oda relatives paaththu yen oliyanum? Theriyaadhunu sollanum? What's the point? Shruthihaasan directa suriya kitta poi solli puriya vechirundha padam blanda poirundhurukkumo? Dunno! But I see these as loopholes. 

Yaana mela ambari type of scenes could have been edited chuk chuk without question. 

Generally any art field u consider, the concept of guru bakthi will be instilled strong within the disciples. I've seen such in dance, martial arts, music etc. I have seen disciples  having a strong devotion towards their Master. Being the disciple of shaolin martial arts school, Dong Lee takes up a project named 'project Red' against the Guru, Bodhidharmar. (Bodhidharmar is the founder of the Shao Lin school of martial arts.) Idhu romba manasa nerududhu!

hypnotism indha alavukku stronga panra person? namba mudiyavillai. (But I was told that this IS possible.) Particularly that auto scene! Too much of hypnotism done there! Could have reduced the length of that scene.

Gajinila nayanthara! Idhula Shruthihaasan.. Hero kooda duet paada mattum oru heroine nu illaamaponadhu oru aarudhal. 
Tamil Tamil nu pesinaalum English accent thookala irukkaradhu minus! Dubbing voice try pannirkkalaam! She should focus more on being a music Director or playback singer I guess! 

Bodhidharma yaaru nu kekkumbodhu invariable a ella south indiansm theriyaadhunu solradhu vedhanai kodukkum unmai. 

For those who feel that the First few minutes went like a documentary... Had the Director tried to put it in dialogues the number of scenes would have increased. Moreover, this happens in China. So no other go. I enjoyed it though!

The beautiful locales, Tibet Potala Palace, helicopter shots, the rivers, dogs, happy reunion of the Chinese girl child with bubbling smile and her mom.. Silirthidichu! 

This Surya can act! My God! The way he gives his parting glance to his wife as he leaves for China! No chance. His hard work to learn the circus tricks goes a waste. But one thing I should say, andha sila nimida kaatchigalukkaaga Surya rombave menakertirukkaar. Kudos Surya!

Biowar nu China sonna enna aagum? How much are we prepared? Koodankulam nuclear plant sariya thappa nu naama pesitu irukkumbodhu saththampodaama matha naadugal sciencela munnerittu irukkaradha pakkumbodhu bayama irukku! 

Anbirkkum undo adaikkumthaal nu AR Rahman thirukkural sonnappo, Ella thirukkiralayum ippadi pattu vadivama ARR sonna pasangalukku nalla reach aagumnu pesinom. Adhey conceptpadi paaththa, Ippo Bodhidharmar yaarnu namakku sonnadhukku AR Murugadossku nandri sollanum. 

How much research work would have gone in before writing the script, how much hard work, efforts in making the movie! Hats off Murugadoss!

Am not telling that this is picture-perfect! Many commercial elements are there in the movie. But Vaai pulichadho, maanga pulichadho nu, time waste, bore padam nu off-handed comments FB la podardhu, pesaradhu fashion aayiduchu!

Velaayudham paathuttu naama thirupachi, sura, aadhi, sivakasi indha padamlaam paaththa feel varudhennu yosikkarom. But Yezhaam Arivu paathuttu theatre vittu Varumbodhu oru different feel enakkulla vandhadhu nichayam! Hahaha... Not wondering about the talents in my DNA! But about Bodhidharma, the Tamil monk about whom I never knew till date, about the richness of our homeland! But how ignorant we are about most of these! 

Waiting for such type of movies which will throw light on our hidden prides! 

Yezhaam Arivu- Good, in spite of its flaws! Don't miss it!

Dheiva Thirumagan/Thirumagal

This is an emotional story of a man, Krishna, showing physical growth of 30 year old but with an IQ of just 5 year old having a lovable bonding with his daughter. The movie starts with Krishna in search of Nila. The story unfolds with Nila being born as krishna's baby girl, how he takes care of his child as his wife passes away during the delivery of the baby. He feeds her, joins her in school, plays with her and does the best he can for the child. The way Nila asks questions for which he is unable to answer are questions even a normal person would find it difficult to answer.


Nila: Amma engeppa?
Krishna: Amma saami kitta poitanga
Nila: saamiku Amma illaya pa?
Krishna: mmmm... Sami nallavangala pakkathulaey vechikkum.
Sara: appo Naama nallavanga illayaapa?

Vikram and Sara playing the lead roles of dad and daughter have done remarkably well. Even small details like Krishna seeing all moms carrying their children carries Nila till the bus comesin the school bus stop. Both Nila and Krishna playing 'Krishna vandhachu', 'Nila vandhachu' with hands folded to make a face really steals the show. The twist in the story comes when  Nila catches the attention of her school Correspondent, Amala Pal, who happens to be the child's aunt. Amala informs her dad about this and he makes moves and separates krishna and Nila. How Anushka, the advocate, files a case and tries to unite Krishna and Nila and what happens in the climax is the rest of the story.
Though the movie is good with commendable performances by the entire crew, this movie has a few pitfalls too. Somehow, accepting that Krishna has fathered a child, slightly reduces the percentage of pity that he gains acting as a challenged person, though I remember Swathi Muthyam Kamal here. Krishna, escaping from advocate Bhashyam's(Nazer) house, only to get the medicines for the advocate's son makes one raise their brow, how could he have told what medicines he wanted and where did the money to buy it come from? And the courtroom scenes could have been narrated well with arguements rather than plotting to hide Krishna, kidnapping him and such. In many movies, courtroom scenes had been remarkable ones. 
And this movie is a remake of 'I am Sam'. I have not seen that movie. But too much of a hype that it is  plagiarism, blah,blah mentioned in social networks like Facebook and in some blogs. I have one question for such people. But when the same was made in Hindi in 2005, 'Main Aisa Hi Hoon', with Ajay Devgan playing the lead role of the autistic father, I wonder if such comments like 'it is plagiarized content and has brought Hindi cinemas down' was on papers or on the net. Is it because of that movie got review as an outright mess that none bothered to raise the question of plagiarism there? In Tamil, the Director has done a really good job of ending up directing a good movie. Would a card in the titles that "Story inspired from I am Sam" satisfied the critics? :P
Whatever, I should admit one thing here, you can watch this movie for Sara. With actor like Vikram playing in the lead role, she has undoubtedly stole the credit with her fabulous performance. She has surpassed Vikram's acting in most of the scenes and wins appreciation. She has a bright future! 
Any movie has pros and cons! Forget about 'I am Sam', I am sure you will enjoy the movie :)

Facebook - A boon or a bane?

FACEBOOK - Breaking the family relationship as it strengthens the friendship network!

Social networking, it claims itself to be... Facebook to a maximum extent has stopped networking among the family members. Oh! This is not a blog against facebooking. but sure, this is going to feature it's clutching of people's time, mind and thoughts.

Little did I know that facebooking will eat all my time. First I felt the idea of writing on the wall, poking etc., stupid. but slowly I got used to it (stupidity?!!?? lol :)). Got so happy when I got a lot of friends, many new. I could hunt for my old school friends and got them too, I started spending more time in FB. FB has played its part in my life, i have missed a few good friends too, coz of misunderstanding (who has understood wrong is still a mystery).

oohhh! I realized that I spend less time around with my family, when I noted that every now and then, I check for FB updates in my iphone. And I did that even when I wake up in between my sleep to use the Loo at night times. Thats when I thought...this FB has gained control over me!

Its for friends that I opened an account. But my husband started feeling that I am into FB lots, many of my friends started commenting that I am an extensive FB user, I started seeing my comments on the FB walls so often and I logged on to FB more than 10 times a day.. My status messages getting up to a maximum of 100 likes and many comments, people started envying me too.. hahahaha!

But I deactivated my account just a week back. Initially I was tempted lots to sign in again and get it activated. With 1200 plus friends, it looked so warranted that I activate it again so that I can get in touch with them. But my mind and heart said, "first look around and be friends with your family members. When you feel that they are comfortable then spend time for your friends whom you have seen and whom you have not seen". So, let me follow what my heart says!

Yesterday, I asked my parents voluntarily for an outing.. just for a shopping, got 2 salwars (lol), got some veggies and some snacks. Three hours time well spent.. I could see my mom happy that I spent time with her. Waiting for my hubby to come back to Salem within a couple of days, just to know what he feels about my account deactivation :) I feel quite happy not knowing whats being shared, the comments, the pics posted etc.

Let me extend this deactivation to the most possible date to which I can, and then activate my account, if need be! Hoping that this penance period will surely change me to use FB prudently without causing much damage to my family and friends! So, even if I come back, it wont be the same as it was! I hope I will never get addicted to FB.

Suji

கண்ணாடிப் பூக்கள்

வசு.... மனதை நெகிழ வைத்த ஓர் கதாபாத்திரம். தலை வாரி விட அம்மா, பள்ளிக்கு செல்ல தேவையான அனைத்தும் எடுத்து வைக்க அம்மா... பள்ளியிலிருந்து திரும்பியதும் முதலில் பார்க்கத்துடிப்பதும் அம்மா.... தன்னுடைய பெஸ்ட் friend அம்மா ... தன் பள்ளியில் நடந்ததை பகிர்ந்துகொள்ள அம்மா... தான் வெற்றிபெற்றதைக் கொண்டாட அம்மா... அம்மா.. அம்மா.. அம்மா.. அம்மா... வசுவின் ஒவ்வொரு மூச்சிலும் பேச்சிலும் அம்மா...

இப்படி அன்பை பொழியும் ஒரு மகனை நெஞ்சிலும், தோளிலும், தாங்கும் அன்பான அம்மாவாய் காவேரி. தன் மூத்தாளின் மகன் என்று எவ்விதத்திலும் மாற்றம் காட்டாது, தன் அன்பையும், பாசத்தையும் கலந்து ஊட்டி, வசு வசு வசு என வசுவின் அன்பிற்கு தன் அன்பு எவ்விதத்திலும் குறைந்தது அல்ல என நிரூபிக்கும் மற்றொரு கதாபாத்திரம்.

ஆர்பாட்டமான வார்த்தை ஜாலம் ஏதும் இன்றி, நக்கலாய் பேசாது, அமைதியான அன்பான அப்பாவாய் பார்த்திபன்.

திரைப்படம் பார்க்கிறோம் என்ற உணர்வே இன்றி, நம் வீட்டில் நடக்கும் சம்பவங்களைக் கண்முன் காண்பது போன்ற உணர்வு. "இப்படித்தான் நடக்கும்" என நம் எண்ண ஓட்டங்களைத் தடுத்து நாம் நினைக்காதபடி கதை அமைத்து, கனத்த மனத்துடன் கதையுடன் நம்மைப் பயணிக்கச் செய்து, பாராட்டினைப் பெறுகிறார் இயக்குனர் ஷாஜஹான்.

வயிற்றிலிருந்து ஓர் உருண்டை தொண்டை அடைத்து, விழிகளில் அருவியாய் நீர் சொரிய, படம் முழுக்க காவேரியும், வசுவும் நம்மை ஆட்க்கொள்ளுகின்றனர். தான் பெற்றெடுத்த குழந்தையின் மரணத்திற்கு தான் பாசம் காட்டி வளர்த்த வசு தான் காரணம் என்று அறிந்த பின்னும், வசுவின் அன்பைப் புரிந்து கொண்டு, "தெரியாம செஞ்சிட்டேன் மா" என பயத்தில் அழும் மகனின் வாய்ப் பொத்தி, கட்டி அழும் தாயாக வாழ்ந்திருக்கிறார் காவேரி.

குழந்தைகள் செய்யும் தவறு ஒரு வயது வரை, அவரவர் பெற்றோர் செய்யும் தவறுகளினால் நடப்பவையே என்பதை அழகாக உணர்த்தும் குழந்தை மனோதத்துவ டாக்டராக வரும் சரத்பாபு, ஜுவினைல் கோர்ட்டில் அப்பா கோபத்தில் அடித்தது, அம்மா தன்னை பெஸ்ட் friend இல்லை என நிராகரித்தது, அடுத்து வந்த குழந்தை எல்லோருடைய நேரத்தையும், attention எடுத்துக் கொள்ள, தான் வேண்டாதவன் என்ற உணர்வினால் கோபம் கொண்டு, தான் பெயர் வைத்த தன் தம்பி அப்புவின் முகத்தில் தானே பூச்சி மருந்து அடித்தது, அச்செயல் தன் தம்பிக்கு காய்ச்சலை ஏற்படுத்தும் என்று அப்பாவியாய் அழுது, சாரி சார் , சாரி சார், சாரி அம்மா, சாரி அப்பா என அனைவரிடமும் கை கூப்பி மன்னிப்பு கேட்டு அழும்போது, நம் கண்களில் இருந்தும் ஊற்றாய் நீர்.

கண்ணாடிப் பூக்கள்! வசு, காவேரியின் பாசம்... கண்ணாடி போன்று எந்நேரத்திலும் விரிசல் ஏற்படக் கூடியது, ஆனாலும், கண்ணாடி பூவாய் மலரச் செய்து, அது உடையாது பார்த்து கதை நகர்த்தியிருப்பது பாராட்டிற்குரியது.

Heavy subject.. இப்படி அம்மாவின் மேல் கரைகாணா பாசம் செலுத்தும் ஒரு மகன் கிடைக்க அந்த தாய் கொடுத்து வைத்தவளா? அல்லது சிற்றன்னை என்ற எண்ணம் துளியும் இல்லாது, பெற்ற மகனை இழக்கக் காரணமாய் இருந்தவன் என்று கோபம் கொள்ளாது, வருத்தத்தை மனதில் புதைத்து, கணவனிடம், என் பழைய வசு எனககு வேணும் என்று கதறி அழும் தாயைப் பெற்ற வசு கொடுத்து வைத்தவனா?

மரத்தைச் சுற்றி சுற்றி பாட்டு, காதல், அந்த காதலுக்காக தாய் தந்தையரை எதிர்த்துப் பேசும் hero, heroine, அயல்நாட்டில் டூயட், பழியே உருவமாய் வில்லன் என பார்த்து பார்த்து சலித்த மனதிற்கு, இப்படம் ஓர் விதிவிலக்கு. பெற்ற பிள்ளையிடம் மட்டுமே இவ்வாறு பாசம் காண்பிக்க முடியும் என்ற எண்ணம் கொண்ட அனைவரும் பார்க்க வேண்டிய படம். பெறாவிட்டாலும் பிள்ளை பிள்ளை தான் என்று உணர்த்தும் படம்.

http://www.bharatmovies.com/tamil/watch/kannadi-pookal-movie-online.htm

திரைப்படம் பார்த்து முடித்தும், அதன் தாக்கத்திலிருந்து இன்னும் வெளி வரவில்லை நான், கண்களிலிருந்து வழியும் கண்ணீர் என் புடவையை இன்னும் நனைத்துக் கொண்டு இருக்கிறது. நனையட்டும்!

"ஹலோ friend... உனக்கு ஒரு மேட்டர் தெரியுமா?

என்ன?

இந்த வேர்ல்ட்லயே எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சது உன்ன மட்டும் தான்...."

இன்னும் செவிகளில் ரீங்காரமிட்டு கொண்டிருக்கிறது...

Sujatha